Het veld op om te winnen! zozo!

Tja, wat is mijn bruisende tennisleven eigenlijk zonder KNLTB? Elke nieuwsbrief weer veer ik op en neem ik de ontroerende tips tot me. Wat te denken van deze: ‘Ga altijd het veld op om te winnen’. Goeiendag dát had ik eerder moeten weten. Jaren achtereen sloeg ik monter de gekste ballen uit en serveerde ik tot mijn eigen tevredenheid menige bal in het net. Wist ik veel dat je moest winnen!

Onmiddellijk na de tip heb ik de trainer van Feyenoord een appje gestuurd. ‘Beste Arne nu je een belangrijke wedstrijd nadert, komt deze wetenschap als geroepen. Vriendelijke groet, Acey’.

Hij is me er tot de dag van vandaag dankbaar voor en eerlijk is eerlijk de resultaten zijn sindsdien per wedstrijd verbeterd!.

Gaandeweg kwam ik echter ook terug in m’n eigen woeste wereld van gedachtenkronkels. Ik ga natuurlijk niet alles prijsgeven maar eigenlijk was ik vóór de KNLTB al volop bezig met gewiekste manoeuvres om een set of meer binnen te halen. Ik zal niet beweren dat Hiaten-leden vanaf nu nooit meer verliezen, maar als ze mijn wijsheden ter harte nemen komen ze heus een heel eind.

De meest ondoorzichtige – en trouwens gemakkelijk uitvoerbaar – tip is de volgende: bij het inslaan volop lopen klooien (sorry voor het woordgebruik, maar wel duidelijk toch?). a) je laat je tegenstander veel te veel stappen maken en b) je gaat in zijn of haar hoofd zitten. Aan de overkant wordt meer en meer geredeneerd: wat is dat nou voor een kneus?

Tip twee is pittiger, doortrapter en effectiever: tel om de haverklap verkeerd. Je slaat een ace en roept tevreden ’40-0’ terwijl je nog heel veel inspanning moet leveren. De tegenstander gaat zich ergeren, gaat zelf verkeerd tellen of geeft in het mooiste geval een game weg die nog maar net is begonnen. Bah, wat onsportief en niet geschikt voor jeugdige deelnemers.

Tip 3 doet het altijd goed al is er geen flard van waar. Bij het kennismaken rakel je wat oude toernooien op waar je hele behoorlijke figuren tegenover je had. Bijna binnensmonds noem je Alcaraz, Federer en Nadal. Nee tegen Djokovic kwam je nooit uit, tegen de anderen ook niet, maar het ontzag aan de overzijde groeit per naam.

Ach, ik blijf op mijn manier mijn aces wel slaan en diep, heel diep van binnen, weet ik zowaar dat het verschijnsel gezelligheid warempel ook een smakelijk element is!

Acey