Duizend aceys !!!

 Duizend aceys !!!

Inderdaad, ik was de ontroering nabij!  Wat is het geval? Ik ving volkomen toevallig een gesprek op langs baan 11. Twee jonge jongens lieten ineens de naam Acey vallen. Niet : Wie is nou die Acey?  Nee, wat is een acey?         Wat krijgen we nu, was mijn eerste reactie. Het antwoord liet niet lang op zich wachten: ‘Een acey is gewoon een ace die wordt teruggeslagen’, klonk het gevat. Waarop de ander direct reageerde: ‘Nou dan heb ik inmiddels wel duizend aceys geslagen…’

Hier heb ik maanden, zo niet jaren op zitten azen. Een onnozele column die tot echt taalgebruik leidt. Mooi mooi man!  Voor mij het uitgelezen moment om Hiaten toch echt gedag te zeggen! Nee, nee, ik heb het hier wel gezien, zoals men dan keurig pleegt te zeggen, juist niet, maar ik ga het gewoon elders wel zien. Ik heb een prachtige tijd gehad, ben ongekend gegroeid in mijn toch al glanzende tennisloopbaan (met de nadruk op ‘loop’…). 

De laatste tijd hoorde ik meer en meer om me heen dat het leven niet alleen om een ace draait, zelfs het tennisleven niet. Je slaat een verwoestende bal en voor je het weet, krijg je die om je oren terug. Zelfs figuren als Sinner en Alcaraz maken dat mee. Tennis bij Hiaten is duizend aceys, warmte, sfeer plezier. Zeker, een machtig mooie pot tennis is een deel van het geheel, maar Hiaten gaat nooit meer uit je hart.

Ik groet jullie! Uit de grond van mijn laatste ace, die zowaar ook vandaag weer wordt terugggeslagen!

Tabeeeeee, Acey